3 Maliyet Akışı Varsayımını Anlamak: FIFO, LIFO ve Ortalama Maliyet

3 Maliyet Akışı Varsayımının Anlaşılması

Muhasebede, envanter değerini ve satılan malların maliyetini belirlemek için maliyet akış varsayımları kullanılır. Yaygın olarak kullanılan üç maliyet akış varsayımı FIFO (İlk Giren İlk Çıkar), LIFO (Son Giren İlk Çıkar) ve Ortalama Maliyettir.

İçindekiler

FIFO, ilk satın alınan veya üretilen birimlerin ilk satılanlar olduğunu varsayar. Bu, satılan malların maliyetinin eldeki en eski envantere dayandığı, bitiş envanterinin ise en son satın alınan veya üretilen birimlere göre değerlendiği anlamına gelir. FIFO genellikle bakkaliye veya elektronik endüstrisi gibi envanter maliyetinin zaman içinde yükselme eğiliminde olduğu endüstrilerde kullanılır.

LIFO ise son satın alınan veya üretilen birimlerin ilk satılanlar olduğunu varsayar. Bu, satılan malların maliyetinin en son satın alınan veya üretilen birimlere dayandığı, bitiş envanterinin ise eldeki en eski envantere göre değerlendiği anlamına gelir. LIFO genellikle otomotiv veya moda endüstrisi gibi envanter maliyetinin zaman içinde düşme eğiliminde olduğu sektörlerde kullanılır.

Son olarak, ortalama maliyet varsayımı, envanter maliyetinin ağırlıklı ortalamasını dikkate alır. Satılan malların maliyeti ve envanter sonu, birim başına ortalama maliyete göre hesaplanır. Bu yöntem genellikle imalat veya toptan satış sektörü gibi nispeten istikrarlı veya dalgalı bir envanter maliyetinin olduğu sektörlerde kullanılır.

Farklı maliyet akışı varsayımlarının anlaşılması, işletmelerin envanterlerinin değerini ve satılan malların maliyetini doğru bir şekilde belirleyebilmeleri için çok önemlidir. Doğru maliyet akışı varsayımının seçilmesi, bir şirketin mali tabloları ve karlılığı üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir. İşletmelerin bir maliyet akış varsayımı seçmeden önce sektörlerini, piyasa koşullarını ve envanter özelliklerini dikkatlice değerlendirmeleri önemlidir.

FIFO’nun Tanımı ve Açıklaması

Açılımı İlk Giren İlk Çıkar olan FIFO, muhasebede stokların değerini ve satılan malların maliyetini belirlemek için kullanılan bir maliyet akış varsayımıdır. FIFO yönteminde, ilk satın alınan veya üretilen birimlerin ilk satılan veya kullanılan birimler olduğu varsayılır.

Mallar satın alındığında veya üretildiğinde, orijinal maliyetleri üzerinden envantere eklenir. Mallar satıldığında veya kullanıldığında, en erken satın alınan veya üretilen birimlerin maliyeti satılan malın maliyeti olarak muhasebeleştirilir. Diğer bir deyişle, stokların maliyeti, malların elde edilme veya üretilme sırasına göre satılan malın maliyetine atanır.

FIFO yöntemi, envanterdeki en eski kalemlerin önce satıldığı veya kullanıldığı varsayımına dayanır. Bu varsayım genellikle ürünlerin sınırlı bir raf ömrüne sahip olduğu veya stok devir hızının yüksek olduğu sektörlerde kullanılır. Bu tür endüstrilere örnek olarak yiyecek ve içecek, tekstil ve elektronik endüstrileri verilebilir.

FIFO yöntemi kullanıldığında, eski kalemlerin ilk önce satıldığı veya kullanıldığı varsayıldığından, bitiş envanteri malların en son maliyeti üzerinden değerlenir. Satılan malların maliyeti, envanterde bulunan en eski birimlerin maliyeti kullanılarak, satılan her bir birimin maliyetinin satılan birim sayısı ile çarpılmasıyla hesaplanır.

FIFO yönteminin, LIFO (Son Giren İlk Çıkar) ve ortalama maliyet gibi diğer yöntemlere kıyasla stok maliyetinin ve satılan malların maliyetinin daha gerçekçi bir temsilini sağladığı düşünülmektedir. Özellikle envanter maliyetinin zaman içinde arttığı enflasyon dönemlerinde, genellikle daha yüksek bir envanter değerlemesine ve daha düşük bir satılan mal maliyetine yol açar.

İlk Giren İlk Çıkar: Envanter Maliyetlendirme Yöntemi

İlk Giren İlk Çıkar (FIFO) yöntemi, en yaygın kullanılan stok maliyetlendirme yöntemlerinden biridir. Bu yöntem, ilk satın alınan kalemlerin ilk satılan kalemler olduğunu varsayar. Başka bir deyişle, ilk satın alınan veya üretilen envanter aynı zamanda ilk satılan envanterdir.

FIFO yönteminde envanter maliyeti, satılan envanter miktarı ile en eski veya en erken satın alınanların maliyetinin çarpılmasıyla belirlenir. Bu yöntem hem satılan stokların maliyetini belirlemek hem de eldeki stokların değerini belirlemek için uygulanabilir.

FIFO yönteminin kullanılması, işletmelere satılan malların maliyetinin ve envanter değerinin daha doğru bir temsilini sağlayabilir. En eski envanterin önce kullanıldığı veya satıldığı varsayılarak envanterin gerçek akışını yansıtır. Bu yöntem özellikle satılan malların raf ömrünün kısa olduğu veya envanter devrinin yüksek olduğu sektörlerde kullanışlıdır.

Ayrıca Oku: Forex Ticaretinde Başarıya Ulaşmanın Sırlarını Keşfedin

FIFO yönteminin avantajlarından biri, fiyatlar yükseldiğinde genellikle daha düşük bir satılan mal maliyeti ve daha yüksek bir bitiş envanter değeri ile sonuçlanmasıdır. Bunun nedeni, eski envanterin maliyetinin genellikle daha yeni satın alınan envanterin maliyetinden daha düşük olmasıdır. Ayrıca, FIFO yöntemi enflasyonun envanter değeri üzerindeki etkilerini azaltabilir.

Ancak, FIFO yöntemi belirli durumlarda stokların gerçek akışını her zaman doğru bir şekilde yansıtmayabilir. Örneğin, fiyatlar düşüyorsa, eldeki stokların maliyeti cari piyasa değerinden daha yüksek olabilir. Ayrıca, stok maliyetinde önemli dalgalanmalar varsa, FIFO yöntemi satılan malların maliyetini doğru bir şekilde yansıtmayabilir.

Ayrıca Oku: Forex Ticaretinde Keskin Nişancının Anlamını Anlamak

Sonuç olarak, FIFO yöntemi, ilk satın alınan kalemlerin ilk satılan kalemler olduğunu varsayan ve yaygın olarak kullanılan bir stok maliyetleme yöntemidir. İşletmelere satılan malların maliyetinin ve envanter değerinin daha doğru bir temsilini sağlar. Bununla birlikte, belirli durumlarda envanterin gerçek akışını her zaman doğru bir şekilde yansıtmayabilir.

LIFO’nun Tanımı ve Açıklaması

LIFO “son giren ilk çıkar” anlamına gelir ve muhasebe ve envanter yönetiminde kullanılan üç ana maliyet akışı varsayımından biridir. LIFO kapsamında, en son satın alınan veya üretilen kalemlerin ilk satılan veya kullanılanlar olduğu varsayılır.

LIFO kullanıldığında, satılan malların maliyeti (COGS), en son envanter alımlarının maliyeti ile satılan birim sayısının çarpılmasıyla hesaplanır. Bu, satılan malların maliyetinin bir şirket tarafından katlanılan en son maliyetleri yansıttığı anlamına gelir.

Örneğin:

Bir şirket Ocak ayında her biri 10 dolardan 100 birim ürün ve Şubat ayında her biri 15 dolardan 100 birim daha satın alır. Mart ayında şirket 150 birim satar. LIFO kapsamında, satılan malların maliyeti, en son satın alınan birimlerin maliyeti (15 $) alınarak ve satılan birim sayısı (150) ile çarpılarak hesaplanacaktır. Dolayısıyla COGS 15 $ \ * 150 = 2.250 $ olacaktır.

LIFO genellikle enflasyon dönemleri gibi mal maliyetinin zaman içinde artma eğiliminde olduğu sektörlerde kullanılır. Bunun nedeni, LIFO’nun en son maliyetleri elde edilen gelirle eşleştirmesidir, bu da şirketin karlılığının daha doğru bir temsilini verebilir.

Bununla birlikte, en son satın alınan envanter daha yüksek maliyetlerle değerlendiğinden, LIFO’nun daha yüksek vergilere ve daha düşük net gelire neden olabileceğine dikkat etmek önemlidir. Ayrıca LIFO, envanter alım ve satımlarının dikkatli bir şekilde izlenmesini ve kayıtlarının tutulmasını gerektirdiğinden envanter muhasebesi karmaşıklıkları yaratabilir.

Sonuç olarak, LIFO, en son satın alınan veya üretilen ürünlerin ilk satılanlar olduğunu varsayan bir maliyet akışı varsayımıdır. Genellikle artan maliyetli sektörlerde kullanılır ve bir şirketin karlılığının daha doğru bir temsilini sağlayabilir, ancak aynı zamanda daha yüksek vergiler ve daha düşük net gelirle sonuçlanabilir.

SSS:

Makalede tartışılan üç maliyet akışı varsayımı nedir?

Makalede tartışılan üç maliyet akışı varsayımı FIFO (İlk Giren İlk Çıkar), LIFO (Son Giren İlk Çıkar) ve Ortalama Maliyettir.

FIFO maliyet akışı varsayımı nasıl çalışır?

FIFO maliyet akışı varsayımı, ilk satın alınan veya üretilen kalemlerin ilk satılacak olanlar olduğunu varsayar. Bu, en eski envanterin maliyetinin önce satılan malların maliyetine yüklendiği anlamına gelir.

LIFO maliyet akışı varsayımı nedir?

LIFO maliyet akışı varsayımı, satın alınan veya üretilen son kalemlerin satılacak ilk kalemler olduğunu varsayar. Bu, en son satın alınan envanterin maliyetinin önce satılan malın maliyetine yüklendiği anlamına gelir.

Ortalama maliyet akışı varsayımı nedir?

Ortalama maliyet akışı varsayımı, stok birimi başına ortalama maliyeti hesaplar ve satılan malların maliyetini belirlemek için bu ortalama maliyeti kullanır. Ne zaman satın alındıklarına veya üretildiklerine bakılmaksızın envanterdeki tüm birimlerin maliyetini dikkate alır.